شیوهنامه نگارش نشریه پژوهشنامه تاریخ تشیع
- مقالههای برخوردار از ارزش علمی، در همه زمینههای تاریخ تشیع، برای بررسی و چاپ در مجله پذیرفته خواهد شد.
- هیئت تحریریه مجله در پذیرش یا رد و ویرایش مقاله آزاد است.
- مسئولیت مطالب مقاله چاپ شده در مجله، بر عهده نویسنده یا نویسندگان است.
- تنها مقالههایی داوری و چاپ میشود که حاصل پژوهشی بدیع باشد و در جایی دیگر منتشر نشده باشد.
- مقالههایی که برای این مجله فرستاده میشود، نباید به طور همزمان برای مجلههای دیگر فرستاده شود.
- چنانچه مقالهای چند نویسنده داشته باشد، تمام مکاتبات و مسؤولیت مقاله با نویسندۀ مسؤول یا ارسال کننده مقاله است.
- حق ردّ یا پذیرش و نیز ویراستاری محتوایی مقالهها برای مجله محفوظ است.
- همه مسؤولیتهای علمی و حقوقی مقاله بر عهدۀ نویسنده/نویسندگان است.
- ترتیب مقالات در هر شماره مجله بر اساس نظم تاریخی است.
- مقاله ارسالی باید دارای قسمتهای زیر باشد:
- عنوان
- چکیده فارسی و انگلیسی
- کلیدواژه
- مقدمه (طرح مسئله و پیشینه پژوهش، شرح پرسش یا فرضیههای اصلی، روش، هدف و ضرورت پژوهش)
- پیکره (بخشهای گوناگون مقاله)
- نتیجه
- فهرست منابع
- چکیدۀ فارسی مقاله، یک پاراگراف (حداکثر150 کلمه) و چکیدۀ انگلیسی، ترجمۀ چکیدۀ فارسی باشد.
- عنوان مقاله کوتاه، گویا و بیانکننده محتوای مقاله باشد.
- حجم مقاله بیش از 6000 کلمه نباشد.
- مقاله در محیط Word 2010 یا نسخههای جدیدتر آن با قلم IRLotus حروفنگاری شود و قوانین نگارش و تایپ رعایت گردد.
- «ها»ى نشان جمع با نیمفاصله از کلمۀ قبل خود جدا نوشته مىشود (معمولا با گرفتن همزمان Ctrl و علامت "-" ).
- بنویسیم: دیوانها ننویسیم: دیوان ها/دیوانها
- «اى» نشانۀ نکره یا نسبت، پس از کلمات مختوم به «ھ» ناملفوظ، با نیمفاصله نوشته مىشود:
- بنویسیم: برنامهاى جامع ننویسیم: برنامه اى جامع
- بنویسیم: نیروهاى فرامنطقهاى ننویسیم: نیروهاى فرا منطقه اى
- تمام اسمها، صفتها، قیدها و نیز حرفهاى مرکب با نیمفاصله نوشته مىشود:
- توسعهطلبى، دلنگرانى، سازماندهىشده، فرصتطلبانه، پرهزینه، بهزودى، بهویژه، بهتدریج، درواقع، بررغم، درمورد، ازبراى، بهعنوان، بهمنزله، بهسبب، بهخاطر، بهواسطه
- صفتهاى تفصیلى و عالى با نیمفاصله نوشته مىشود: بزرگتر، بزرگترین
- نشانۀ «مى» در آغاز فعل با نیمفاصله نوشته مىشود: مىنویسد، مىنوشت
- حروف ربط مرکب با نیمفاصله نوشته مىشود: چنانکه، درصورتىکه، آنکه، وقتىکه، همینکه، چنانچه
- کلمات مختوم به «ه» غیرملفوظ، در صورت اضافه شدن به کلمۀ بعدى، بدون «ء» یا «ى» نوشته مىشود: درباره موضوع، هفته آینده
- کلمه «درباره» پیوسته بدون «ء» نوشته مىشود.
- علامتهاى تنوین در کلمات منوَّن اظهار نمىشود: عملا، اتفاقا
- در «عبارتهاى فعلى»، که دستکم از یک حرف و یک اسم و یک فعل ساخته مىشوند، حرف اضافه، نزدیک به اسم (نیمفاصله) نوشته مىشود: بهخدمت گرفتن، ازپس کار برآمدن، ازیاد بردن
- سالهاى فاقد علامت اختصاری، قمرىاند و سالهای شمسی با «ش» و میلادی با «م» نمایش داده مىشود.
- بعد از آوردن اعداد در آغاز سطور جهت شمارش، نقطه مىآید نه خط تیره 1. 2. 3.
- کلمات حتىالامکان مشکول نشود: ننویسیم «جُستار» بنویسیم: «جستار»
- علایم سجاوندى (،-؛-:-و . . .) هیچگاه قبل از پرانتز یا گیومه نمىآیند، بلکه بعد از آنها درج مىشوند:
- مثال: این سخن سعدى که «مستعجل به سر درآید»، هشدارى است براى شتابندگان.
- تمام علایم سجاوندى نسبت به کلمۀ قبل بىفاصله و با کلمۀ بعدى با یک فاصله کامل نوشته مىشود.
- اسامی خاص شکلگذاری شوند: ابوذَرِ غِفاری، ابوحاتِم سِجِسْتانی، دینَوَر
- آیات قرآنی، روایات و عبارتهای عربی، اعرابگذاری و ترجمه شوند.
- درج ارجاعات به منابع در متن به صورت (نام اشهر نویسنده، جلد/ صفحه) آورده شود و در صورت استفاده از دو یا چند اثر از یک نویسنده، نام اثر نیز آورده شود. مثال: (William, 28-1) یا (مسعودی، مروج الذهب، 2/57؛ همو، التنبیه، 98).
- ارجاعات توضیحی، ضبط لاتین کلمات، شرح اصطلاحات و غیره در پانویس آورده شود.
- فهرست منابع به ترتیب حروف الفبا و به ترتیب زیر آوردهشود:
- کتاب: نام خانوادگی (اَشْهر)، نام، عنوان کتاب، نام مترجم یا مصحّح، محل نشر، نام ناشر، سال چاپ.
- مقاله: نام خانوادگی، نام، «عنوان مقاله»، نام مجله، جلد (نوبت)، سال و ماه انتشار.